 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
У дастапомнай брамы лёс
З паданьняў, занядбаных зьдзекам,
Пазбыўся сьпеваў і калёс,
А памятка сядзіць у дзеўках.
Дзе балем цешыўся палац
I бушавала жарсьцяў безьліч,
Дарэмна сьлёзкай паліваць
Нябыт азызлы і аблезлы?
Падмурак: каецца рагоз.
Алеі знак: уздых кунегі.
Няма і духу пітных доз,
Што вус замочвалі Сапегам.
Ад цішыні абшар аглух.
Дзівак з дарогі долу кленчыў.
I тынку, бы нябесны, пух
Яму засеяў белым плечы.
Вандроўнік меў заплечны скарб.
Хапала моцы і хапіла,
Калі шпурляла ў бездань, каб
I там захмар’е падхапіла.
Ён уздымаў на браму звон:
I праміргала ўчынак варта.
Яшчэ ў зародку быў закон,
Што званара зрабіў вар’ятам.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
